Wujaszek Heinrich uczy i bawi: „Papierosek podczas zawału”, czyli jak zarząd naszego Miasta splunął nam w twarz

Artykuł napisany kilka tygodni temu, jednak urlop Redaktora Naczelnego opóźnił jego akceptację. Temat może wydawać się już przebrzmiały, jednak na najbliższej sesji znowu ma być mowa o dietach radnych. Tekst otrzymał zielone światło Naczelnego, zatem życzę wszystkim miłego czytania.

Zawsze będę miał w pamięci opowieść mojego starszego kolegi – nałogowego palacza – o tym, jak przeżywał zawał. Początek był klasyczny – poczuł się źle, przyjechała karetka. Kiedy półżywy jechał do szpitala zrobił, wydawać by się mogło, najgłupszą rzecz jaką w tym momencie można było zrobić. Ni z tego ni z owego wyciągnął z kielni szluga i odpalił wewnątrz karetki. O dziwo dojechał z tym szlugiem do szpitala, gdzie w takim stanie, z papierosem w zębach, ujrzał go lekarz. Dałbym wiele, by zobaczyć wtedy jego minę. Kolega, dzięki Bogu, żyje do dziś i ma się bardzo dobrze. A tę historię przywołuję dlatego, gdyż katastrofalny stan kasy naszego Miasta można śmiało przyrównać do zawału, a zapalenie fajfra przez zawałowca jest w tym momencie tak samo na miejscu jak podnoszenie sobie diet przez radnych.

Po godzinie 24 w Stoczku robi się zwykle pusto i ciemno. Miasto śpi, życia nocnego pozornie brak. Tym, którzy bladym świtem do pracy nie jadą, a w szczególności burmistrzowi i radnym, polecam wyjść z domu o 3:30 i przespacerować się na przystanek PKS. Ujrzycie tam tabuny ludzi czekających na autobusy, które rozwiozą ich do oddalonych niekiedy o ponad 100km zakładów pracy. Następny spacer w to samo miejsce proponuję zrobić ok. 20:30. Zobaczycie wtedy tych samych ludzi, których autobusy przywiozły z powrotem, po całym dniu pracy. Właśnie tak – mieszkańcy Stoczka są zmuszeni jeździć za chlebem niekiedy aż do Stolicy i przebywać 17 godzin poza domem. Po takim dniu pozostaje tylko zjeść kolację i położyć się spać, bo o 3:30 znowu pobudka. Właśnie Ci ludzie, drodzy Włodarze, swoimi regularnie podnoszonymi przez Was podatkami pasą Wasze tyłki, abyście mogli popołudniami dreptać z kijkami jak do nart łudząc się, że spalacie kalorie, podczas kiedy Oni jeszcze przynajmniej 5 godzin muszą pracować z dala od domu i rodziny. Między innymi Ci ludzie wybrali Was z nadzieją, że w swej rozgłaszanej w ulotkach wspaniałości, zorganizujecie im miejsca pracy tutaj, na przykład poprzez ogłaszane w każdej kampanii wyborczej próby ściągnięcia jakichś inwestorów. Cóż w zamian? Parę buraczanych wyskoków na sesji w stronę obywateli, głupie gadki, że oto „budżet nie jest z gumy” by na końcu centralnie splunąć nam wszystkim w twarz i pokazać za co nas macie, rozciągając ten niby niegumowy budżet o prawie 20k pln w skali roku na swoje nowe kijki do nordic walkingu. Miałem w życiu wiele sytuacji, kiedy ludzie źle mnie potraktowali, ale z takim brakiem przyzwoitości i honoru spotykam się po raz pierwszy (nie licząc występków na samym szczycie władzy naszego kraju, z których to chyba czerpiecie wzorce). Teraz najbardziej cieszą się chyba Ci, którzy dostali aż dwie stówki więcej. To jest np. rata kredytu za przyzwoite auto, którym będą mogli dojeżdżać całe 700m na posiedzenia, by przez dwie godziny, w rozpiętej marynarce, pocierać opuszkami palców jednej ręki o drugą. I nic ponad to.

A przecież są piękne grunty, naprzeciwko „Mrożonek”, opisane w planie jako tereny inwestycyjne. Włodarze, macie piękne auta – włączcie w nich radio! Miasta, powiaty, województwa etc. reklamują się jako dobre miejsca do inwestycji!!! Należałoby przygotować stosowną ofertę zakładającą nieodpłatne przekazanie gruntów inwestorowi, ewentualne kilkuletnie zwolnienie z podatku, pod warunkiem dokonania inwestycji w danym terminie i zatrudnieniu określonej liczby miejscowych. Wszystko oczywiście musi być okraszone stosownymi papierami, których sporządzenie zapewne Was przerasta, jednak zapewniam, że są w Mieście ludzie zdolni do zrobienia tego. Oczywiście na reklamę w radiu, zwłaszcza przy ostatnio dodatkowo uszczuplonym o 20k pln rocznie budżecie nas nie stać. Musicie jednak pamiętać, że kierownicze stanowiska to nie przywilej, lecz obowiązek. Przez lata swojej pracy, kierując przedsięwzięciami nauczyłem się, że kierownik/prezes/dyrektor/właściciel to nie może być dumny pan w garniaku i wielkim fotelu. Czasem trzeba schować dumę w kieszeń i osobiście ruszać z ofertą do potencjalnych inwestorów, jak pieprzony akwizytor. Właśnie tak powinniście robić – począwszy od burmistrza, poprzez przewodniczącego rady, kończąc na Paniach zajmujących „bezrobotne” stanowiska w UM, mających wręcz wypisane na twarzy „jestem tutaj po nic” (mam na myśli głównie miejski dział inwestycji). Za 20 000 zł można by postawić naprzeciw „Mrożonek” ze dwa słupy elektryczne, by choć częściowo uzbroić te tereny. Za tę kwotę mogłaby też wystartować jakaś kampania reklamowa naszych terenów inwestycyjnych. Zgadza się, że to może nie wypalić, ale wtedy z honorem i czystym sumieniem moglibyście stanąć przed nami i powiedzieć „próbowaliśmy”. Jeżeli pojęcia takie jak „honor” i „sumienie” u Was funkcjonują, bo szczerze w to wątpię.

Pozostaje mieć nadzieję, że szerszy strumień z Waszego koryta zadziała na Was motywująco i podejmiecie jakieś sensowne działania mające na celu poprawę jakości życia Waszych podopiecznych – obywateli Stoczka. W przeciwnym wypadku nie ważcie się przed następnymi wyborami wejść do któregokolwiek domu, by jak zwykle skomleć o głosy. Bo pewnym jest, że zamiast głosu dostaniecie potężnego kopa…

Pozdrawiam,

Wasz Wujaszek